คำสอน เซียนแปะ (โรงสี)
ถ้าให้เลือกระหว่าง
“ขอนไม้” กับ “ทองคำ”
ทุกคนคงจะเลือก
ทองคำแน่นอน !!!
เพราะขอนไม้ไม่มีค่าอะไรเลย
แต่ทองคำนั้นมีค่า
เป็นที่ต้องการของคน
แต่ถ้าลื้อกำลังจะจมน้ำ
กำลังตะเกียกตะกายขึ้นจากน้ำ
เชื่อว่าลื้อต้องการ
“ขอนไม้” มากกว่า “ทองคำ”
อย่างแน่นอน
ลูกค้าของลื้อก็เช่นกัน!!
บางคนก็เป็นแค่ลูกค้ารายเล็ก
ซื้อของด้วยทีละชิ้น สองชิ้น
บางคนเป็นลูกค้ารายใหญ่
ซื้อขายกันประจำทีละมากๆ
แต่ถ้าวันหนึ่งลูกค้ารายใหญ่ล้มลง เหลือแค่ลูกค้ารายเล็ก
ที่ยังอุดหนุนลื้อ
คนที่เป็น
ลูกค้ารายเล็กรายน้อย
ของลื้อนี่แหละ
คือคนที่ลื้อต้องการที่สุด…
เวลาที่ต้องเจอกับวิกฤต
ลูกค้ารายย่อยก็เหมือนกับ
ขอนไม้ที่คอยช่วยให้ลื้อ
ผ่านพ้นไปได้
เพราะฉะนั้น
อย่ามองข้ามความสำคัญ
ของลูกค้าแต่ละแบบ
ลูกค้าทุกคนมีความหมายทั้งนั้น
ไม่ควรตัดความสัมพันธ์พี่เพียงเพราะเป็นลูกค้ารายเล็ก
คำสอนจากแป๊ะโรงสี
ที่อยากให้จำขึ้นใจ
– ลื้ออย่ามัวแต่คิดว่ารวยแล้ว
แล้วใช้จ่ายเงินแบบฟุ่มเฟือย
เพราะในวันที่ตกอับ
แค่ร้อยเดียวอาจมีค่ามากมาย
– ลื้ออย่าคิดว่าร่างกายจะแข็งแรง
ไม่มีวัน ป่ ว ย
ตอนอายุยังน้อย อะไรก็ทนได้
ทำงานไม่มีวันหยุด
พอแก่ตัวมา ทำได้นิดเดียว
ก็เมื่อยไปหมด เหนื่อยง่าย
และถ้า ป่ ว ย เมื่อไหร่
กำไรแค่ไหนก็ไม่คุ้ม
– ลื้ออย่ามองข้ามคนที่ด้อยกว่า
อย่ามองข้ามลูกค้ารายเล็ก
เพราะวันหนึ่ง
เขาอาจจะกลายเป็น
ลูกค้ารายใหญ่ของเราก็ได้
อย่าหลงตัวเองว่ายิ่งใหญ่
อยู่เหนือคนอื่น
ต้องจำไว้ว่า
คนรวยหลายคนที่เราเห็น
ไม่ได้รวยแต่กำเนิด
บางคนก็สร้างมาเองกับมือ
จากไม่มีอะไรเลย
ต้นไม้ต้นเดียว
ทำไม้ขีดไฟได้หลายก้าน
แต่ไม้ขีดไฟแค่ก้านเดียว
ก็สามารถ เ ผ า ป่า
ได้ทั้งผืนป่าเช่นกัน
– ลื้อดูนกสิ…
ตอนที่มีชีวิตอยู่
มันจะกิน “ห น อ น” เป็นอาหาร 
แต่พอมันจากโลกไปแล้ว
มันกลับถูก ” ห น อ น ”
กินเป็นอาหาร
ไม่มีใครใหญ่กว่าใครไปได้หรอก
– ลื้ออย่าหลงทะนง
แล้วคิดว่าจะอยู่สูงได้ตลอดไป
เพราะแม้แต่นกที่บินได้สูงที่สุดในโลก
สุดท้ายก็ยังต้องลงมาแตะพื้น
เพื่อพักผ่อน
ดังนั้นจงอย่าไปดูถูกใครเลย
เจ้าจงอย่าประมาท…
ชีวิตมีความไม่เที่ยงเป็นแก่นแท้
สังขารไม่เลือกอายุ….
และ
ไม่แยแสว่าเจ้าจะเป็นใคร